Σήμερα Καθαρή Δευτέρα πραγματοποιείται το έθιμο του χαρταετού. Συνήθως πλέον αγοράζονται και δεν είναι κατασκευασμένοι από τα χέρια αυτών που τους πετούν.
Τι γινόταν όμως παλιά;
Η κατασκευή των χαρταετών ήταν ιεροτελεστία, ήταν μεράκι! Απαιτούνταν καλάμια που τα έσχιζες στη μέση για να είναι ελαφρύς ο αετός, ειδικά λεπτά χαρτιά, κόλλα, ουρά και ζύγια από χρωματιστά χαρτιά ή εφημερίδες. Το μυστικό για το καλό πέταγμα ήταν κάποια κομμάτια ύφασμα στο τέλος της ουράς. Και το κυριότερο το να κατασκευάσεις έναν αετό σήμαινε πως αγαπούσες πολύ αυτό που έκανες. "Τους στόλιζα, τους κεντούσα από τη μια άκρη τους στην άλλη" λέξεις παλιού κατασκευαστή.
Και όμως αυτό το έθιμο, παιχνίδι στα χρόνια των παλιών δε γίνονταν μόνο την Καθαρή Δευτέρα. Ήταν παιχνίδι για όλες τις εποχές. Παιχνίδι που μόνο του σύμμαχο είχε τον άνεμο. Παιχνίδι που άρχισε να χάνεται όταν ήρθε στο χωριό ο ηλεκτρισμός. Τα ηλεκτροφόρα σύρματα έγιναν ο μεγάλος εχθρός του χαρταετού. Έπρεπε και πρέπει να βγεις έξω στα χωράφια για να τον πετάξεις...
Και αν δεν τον έχεις φτιάξει μόνος σου, όπως γίνεται συνήθως σήμερα, έχεις άραγε την ίδια αγωνία για το αν πετάξει ή όχι;
