Μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '60 οι κούνιες στην Κάτω Καμήλα Σερρών αποτελούσαν ένα έθιμο με το οποίο οι άνθρωποι υποδέχονταν την άνοιξη και γιόρταζαν τον ερχομό του καλού ανοιξιάτικου καιρού.
Η παραμονή του Αγίου Γεωργίου ήταν η πρώτη ημέρα της άνοιξης, που κατασκευάζονταν οι κούνιες. Για χρονικό διάστημα 3-4 ημερών, όσο διαρκούσε και το πανηγύρι για τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, οι κάτοικοι του χωριού κατασκεύαζαν τις κούνιες σε σημεία του χωριού που είχε μεγάλη ανοιχτωσιά (γνωστή και ως πουλιάνα), στα οποία είχε απαραίτητα ένα μεγάλο και σταθερό δέντρο.
Οι νέοι και νέες του χωριού μαζεύονταν γύρω από την κούνια. Άλλες κοπέλες κουνιούνταν στην κούνια, άλλες κοπέλες τραγουδούσαν (τρεις-τρεις) και άλλοι χόρευαν.
Η παραμονή του Αγίου Γεωργίου ήταν η πρώτη ημέρα της άνοιξης, που κατασκευάζονταν οι κούνιες. Για χρονικό διάστημα 3-4 ημερών, όσο διαρκούσε και το πανηγύρι για τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, οι κάτοικοι του χωριού κατασκεύαζαν τις κούνιες σε σημεία του χωριού που είχε μεγάλη ανοιχτωσιά (γνωστή και ως πουλιάνα), στα οποία είχε απαραίτητα ένα μεγάλο και σταθερό δέντρο.
Οι νέοι και νέες του χωριού μαζεύονταν γύρω από την κούνια. Άλλες κοπέλες κουνιούνταν στην κούνια, άλλες κοπέλες τραγουδούσαν (τρεις-τρεις) και άλλοι χόρευαν.
Στη διάρκεια που κάποια κοπέλα κουνιόταν, κάποιες άλλες κρατώντας τσουκνίδες στα χέρια τους προσπαθούσαν να τη χτυπήσουν στα πόδια λέγοντας "πες μας ποιον αγαπάς". Αν η κοπέλα στην κούνια δεν μαρτυρούσε το μυστικό της, τότε όσοι από κάτω είχαν αναλάβει να την κουνάνε, την πήγαιναν ακόμη ψηλότερα. Συνήθως το μυστικό δεν αποκαλύπτονταν.
Το έθιμο ήταν μια αφορμή για να βρεθούν όλοι μαζί και να διασκεδάσουν.
Πηγές:
Προφορικές μαρτυρίες των οικείων μου
Πηγές:
Προφορικές μαρτυρίες των οικείων μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου