Όπως γίνεται σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, έτσι και στην Κάτω Καμήλα Σερρών το Σάββατο του Λαζάρου μικρά κορίτσια ντυμένα «Λαζαρίνες» επισκέπτονται τα σπίτια του χωριού, για να ανακοινώσουν με το τραγούδι τους, τον "Λάζαρο" όπως λεγόταν, τον ερχομό του Σάββατου του Λαζάρου και της Μεγάλης Εβδομάδας.
Το κείμενο του "Λάζαρου", όπως τραγουδιέται ακόμη και σήμερα στο χωριό:
Το κείμενο του "Λάζαρου", όπως τραγουδιέται ακόμη και σήμερα στο χωριό:
Ο Λάζαρος
Μάθετε τι έχει γίνει
σήμερα στην Παλαιστίνη.
Εις την πόλη Βηθανία
κλαίει η Μάρθα κι η Μαρία!
Έχασαν τον αδελφό τους
και τον φίλο καρδιακό τους.
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον ημερολογούσαν.
-Πες μας Λάζαρε τι είδες
εις τον Άδη που επήγες;
-Είδα φόβους είδα τρόμους
είδα βάσανα και πόνους!
-Δώστε μου λίγο νεράκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι,
το φαρμάκι των ελαίων
και μη με ρωτάτε πλέον!
Σύμφωνα με την προφορική παράδοση τα παλιότερα χρόνια οι «Λαζαρίνες» επισκέπτονταν τα σπίτια σε ομάδες των τεσσάρων κοριτσιών. Οι ομάδες αυτές ορίζονταν ήδη από τη γιορτή του Αγίου Θεοδώρου, όταν τα κορίτσια που θα αποτελούσαν την κάθε ομάδα έκαναν συμφωνία μεταξύ τους "πιάνοντας" ζυμάρι για να φτιάξουν μια μπουγάτσα.
Οι "Λαζαρίνες" ήταν στολισμένες με ιδιαίτερο τρόπο. Φορούσαν στο κεφάλι στεφάνι που δανείζονταν από νιόπαντρο ζευγάρι και στην πλάτη τους μια κεντημένη μαντίλα που ενώνονταν μπροστά στο στήθος. Στα χέρια κρατούσαν δύο άσπρα μαντιλάκια που τα κουνούσαν στο ρυθμό του τραγουδιού τους. Επίσης είχαν μαζί τους ένα καλάθι στολισμένο με λουλούδια για να μαζέψουν τα αυγά που θα τους πρόσφεραν οι νοικοκυρές.
Οι "Λαζαρίνες" ήταν στολισμένες με ιδιαίτερο τρόπο. Φορούσαν στο κεφάλι στεφάνι που δανείζονταν από νιόπαντρο ζευγάρι και στην πλάτη τους μια κεντημένη μαντίλα που ενώνονταν μπροστά στο στήθος. Στα χέρια κρατούσαν δύο άσπρα μαντιλάκια που τα κουνούσαν στο ρυθμό του τραγουδιού τους. Επίσης είχαν μαζί τους ένα καλάθι στολισμένο με λουλούδια για να μαζέψουν τα αυγά που θα τους πρόσφεραν οι νοικοκυρές.
Το κείμενο του "Λάζαρου" όπως τραγουδιόταν παλιότερα (δεκαετία 1950-1960):
Βρε Μανόλη Μανολάκι
Βρε Μανόλη Μανολάκι,
βρε Μανόλη Μανολάκι.
Τι καλη γυναίκα που 'χες,
τι καλη γυναίκα που 'χες.
Πού την βρήκες, πού την πήρες,
πού την βρήκες, πού την πήρες.
Μες τον Γκιουλ μπαχτσέ την βρήκα,
μες τον Γκιουλ μπαχτσέ την βρήκα.
Που ποτίζει τα λουλούδια,
που ποτίζει τα λουλούδια.
Τι λιγιό φουστάν' φορούσε,
τι λιγιό φουστάν' φορούσε.
Κόκκινο φουστάν' φορούσε,
κόκκινο φουστάν' φορούσε.
Πράσινη ποδιά φορούσε,
πράσινη ποδιά φορούσε.
Και ποτίζει τα λουλούδια,
και ποτίζει τα λουλούδια.
Αναλυτικότερες πληροφορίες για το έθιμο όπως πραγματοποιούνταν στην γενικότερη περιοχή της Μακεδονίας μπορείτε να δείτε στη δημοσίευση του Δημητρίου Ρίγγου ΟΙ ΛΑΖΑΡΙΝΕΣ "Το βαθύτερο νόημα του εθίμου" της ιστοσελίδας του STAR FM 93,3.
Πηγές:
- Προσωπικές μνήμες
- Προσωπικές μαρτυρίες της μητέρας μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου